โง่มากไหม ที่ฉันยอมเป็นแบบนี้

คืออันนี้เป็นกระทู้แรกของฉันเลยนะค่ะ ถ้าทำอะไรผิดพลาดไปขอโทษไว้นะที่นี้ด้วย

คือว่าตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปีที่1 แล้วเรื่องมีอยู่ว่าฉันแอบชอบผู้ชายอยู่คนนึ่ง ตอนนั้นฉันก้อแค่ชอบนะไม่รู้หรอกว่า เค้ามีแฟนหรือยัง จนบังเอิญมากที่ได้อยู่หอเดียวกัน เค้าคนนั้นก้อทักเฟดฉันทำนองว่าคุ้นหน้าจัง อยู่หอเดียวกันใช่ไหม ตอนแรกแบบเห้ยทักมาได้ไง เขินอายมาก55555 คือมันทำให้ฉันรู้สึกดีมากอ่า เราก้อเริ่มคุยกันมาเรื่อยๆ จนปัจจุบันนี้ก้อจะปีแล้วแหละ แต่เค้ามีแฟนของเค้าแล้วนะ เราเปนแค่คนคุยธรรมดา แต่ยิ่งเริ่มคุยกันมากเท่าไรความรุสึกดีๆของฉันมันก้อเพิ่มขึ้น เราเคยไปกินข้าวด้วยกัน แต่เราก้อชวนเพื่อนเราไปคนนึ่งเพื่อนเค้าไปคนนึ่ง เมื่อก่อนโน้นก้อถือว่าสนิทมากนะ ฉันไปเล่นห้องเค้าบ้าง เค้ามาเล่นห้องฉันบ้าง เอากีต้ามาดีดร้องเพลงกัน บางทีเค้าก้อมาดูทีวีห้องฉันจนดึก คือระหว่างที่เค้าอยู่กับฉัน ฉันไม่ค่อยเหนเค้าคุยกะแฟนเค้าเรย มันก้อทำให้ฉันคิดนะว่าเค้าอาจจะคิดอะไรกับฉันหรือป่าว เเต่เค้าไม่เคยบอกความรู้สึกของเค้าเรย เวลาเค้ามีปันหาอะไรฉันยื่นมือช่วยตลอด ฉันไม่ได้หวังอะไรนะ แค่อยากช่วยจิงๆ ช่วยเท่าที่จะช่วยได้ ช่วยหลายอย่างมาก แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าช่วยอะไรไปบ้าง จนเคยมีปันหากันไม่ใช่เพราะเราทะเลาะกันแต่เปนเพราะแฟนเค้าจับได้ว่าเค้าแอบคุยกะเรา จนฉันรู้สึกเหนื่อย ท้อ เสียใจที่เปนแบบนี้นะ คิดจะออกมาจากเค้าแต่มันออกมาไม่ได้สักที เค้าก้อยังมาคุยกะฉันปกติเรย ถามว่าฉันรู้สึกยังไงกับเค้า บอกเลยว่า รักมาก ขาดไม่ได้จริงๆ อาจจะเปนเพราะฉันรุเรื่องเค้าทุกอย่างว่าเค้ามีแฟนแร้วแต่ฉันก้อยังทนแระรับสภาพแบบนี้ได้มั้ง555 (หัวเราะทั้งน้ำตา) เค้าก้อเรยยังคุยอยู่กับฉัน ฉันชอบซื้อโน้นนี้ให้เค้า เค้าไม่เคยขออะไรฉันนะ ฉันเต็มใจ เพราะอยากซื้อไปกินด้วยกัน บางทีก้อทำกับข้าวใส่กล่องไปให้เค้า เฮ้อ ฉันโง่มากเรยไหมที่ยอมเป็นแบบนี้ จนตอนนี้เค้าเริ่มที่จะหายไปเพราะเหตุผลบางอย่าง ทำให้เราห่างกัน ฉันควรทำไงต่อไปดี เริ่มต้นใหม่ หรือยังรอเค้าอยู่